Całe szczęście, już po;)

Noworoczne postanowienia?

Plany?

Marzenia?

Jedyne co w tej chwili przychodzi mi na myśl, to znane powiedzenie: "jeśli chcesz rozśmieszyć Pana Boga, opowiedz mu o swoich planach". Dlatego od dawna już nic konkretnie nie planuję. Mam natomiast mnóstwo marzeń, ale nie staram się ich za wszelką cenę realizować, a już na pewno nie mówię sobie: w tym roku... Czasami chyba lepiej, by niektóre marzenia pozostały marzeniami. Owszem, są rzeczy, które chciałabym zrobić, myślę o nich w kategoriach zadań do realizacji w terminie bliżej nieokreślonym i bez "muszę". Dotyczy to zwykłych, codziennych spraw, rzekłabym - przyziemnych. Gorzej jest ze sprawami głębszymi, "życiowymi". 

Najtrudniejsze dla mnie jest podejmowanie decyzji. Zazdroszczę ludziom, którzy bez wahania potrafią wprowadzać w czyn swoje zamiary. U mnie proces ten przebiega z wielkimi oporami i nigdy nie mam pewności, czy robię dobrze. Z drugiej strony - rzadko słucham cudzych rad... Muszę sama wszystko przetrawić, co trwa nieraz tygodniami, miesiącami, a nawet - latami. Nieraz też pozwalałam, by życie samo mnie niosło, decydowało za mnie - pewnie częściowo z braku odwagi, pewności siebie, a może i z lenistwa...

O dziwo, z jedną rzeczą poszło mi wyjątkowo szybko - z budową domu. Decyzję podjęłam wprawdzie po kilku latach marzeń i bujania w obłokach, ale kiedy już słowo się rzekło, sprawy potoczyły się wręcz błyskawicznie (jak na mnie). No i mieszkam u siebie. W nie do końca urządzonym i wykończonym domu, ale mieszkam. Jesienią zaczął się trzeci rok tego mieszkania, choć przyznaję, że dopiero kilka dni temu dopełnilam wszystkich formalności urzędowych i mój dom wreszcie przestał być "małym domkiem bez adresu";) To bylo poważne przedsięwzięcie, jedno z poważniejszych w moim życiu, ale dzięki wsparciu rodziny i -  na pewno - Boga - stało się faktem dokonanym. Obawiam się jednak, że wyczerpałam na jakiś czas limit w podejmowaniu "życiowych decyzji" i ta następna, która już czeka dość długo w kolejce, pewnie poczeka następne parę lat...;) 

A tak na marginesie - nie lubię Sylwestra... Nigdy nie lubiłam hucznych zabaw, a petardy, fajerwerki czy inne sztuczne ognie przyprawiają mnie o ból głowy. Nie mówiąc już o tym, jak bardzo żal mi zwierząt, które zdrowiem przypłacają tę ludzką skłonność do bezmyślnego zaspokajania własnych przyjemności.

Cóż, na szczęście kolejny Sylwester dopiero za rok! 

Posmęciłam, więc teraz trochę zdjęć:

Trochę zdjęć domowych i szyciowych: powyżej - powieszone wreszcie szafki kuchenne przy okapie (pod nimi zostawione miejsce na drewniane półeczki na drobiazgi, ciekawe kiedy się zmaterializują...

Trochę szersze ujęcie:

Wymieniłam witrynkę nad stołem - znalazłam bardziej pasującą, poprzednia była ładna, ale zbyt szeroka, wprowadzała dysonans, teraz chyba jest lepiej:

Tu z choinką i ...maszyną - pokój do pracy ciągle nie wykończony i pewnie długo jeszcze nie będzie, a stara witrynka ma trafić właśnie do niego, tak samo, jak stara maszyna do szycia, która na razie wywędrowała do sypialni;)

Choinka, podobnie jak w ubiegłym roku, zrobiona z gałązek. Dopiero dziś świąteczne klimaty, ale...

...lepiej późno, niż wcale;)

Aniołek uszyty z myślą o Kimś Bardzo Miłym:)

I taki sobie aniołek dla pewnej dziewczynki i jej mamy:

Śpioch, który jeszcze przed Świetami powędrował do nowej właścicielki:

...golaski czekające na ubranie:

I to tyle na dziś.  Dziekuję Wam za odwiedziny i za komentarze. Życzę Wszystkim udanego Nowego Roku:)